Οι πρώτοι οικιστές του χωριού ήταν μια ομάδα κατοίκων από τον Άγιο Βλάσιο της Αιτωλοακαρνανίας όπου στις αρχές του 16ου αιώνα έφυγαν από τον τόπο διαμονής τους όταν η κατάσταση έγινε δυσβάσταχτη λόγω την βαρβαρότητας και της πίεσης που δεχόντουσαν από τους αγάδες και γενικότερα το καθεστώς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πρώτα μετοίκισαν στην θέση που βρίσκεται η Κάτω Βλασία και έπειτα εγκαταστάθηκαν εκεί που δημιουργήθηκε η Άνω Βλασία, άγνωστο το πότε ακριβώς αλλά εικάζεται ότι αυτό έγινε περίπου μισό αιώνα αργότερα, ενώ οι τοπικές παραδόσεις αναφέρουν ότι στην τοποθεσία προϋπήρχε ένας μικρός κτηνοτροφικός οικισμός με την ονομασία «Δαμαλάς». Εξάλλου ήταν πιο ευνοϊκές οι συνθήκες για τους Έλληνες στην Πελοπόννησο κατά την περίοδο από το 1687 έως το 1714, όταν μετά τον έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο και τη συνθήκη του Κάρλοβιτς, η Πελοπόννησος πέρασε στην κυριαρχία των Βενετών.
Στην περιοχή βρίσκεται χτισμένη η ιστορική Μονή Αγίου Νικολάου Βλασίας, που αν και είναι άγνωστο το πότε ακριβώς χτίστηκε, σύμφωνα την παράδοση λέγεται ότι η ίδρυση της ανάγεται στα μέσα του 10ου αιώνα.
Σήμερα η μονή είναι γυναικεία, ενώ κατά το παρελθόν και ιδιαίτερα από τον 20ο αιώνα και παλιότερα συγκέντρωνε μεγάλο αριθμό μοναχών.
Στην Μονή του Αγίου Νικολάου τον Ιούλιο του 1827, στα πλαίσια της Επανάστασης του 1821 ένα στρατιωτικό σώμα από 1.100 περίπου Έλληνες που είχαν οχυρωθεί γύρω από αυτή, με οπλαρχηγό το Βασίλειο Πετιμεζά και προσπάθησε να ανακόψει την προέλαση 3.000 Οθωμανών υπό το Δελή Αχμέτ χωρίς ωστόσο να τα καταφέρει.
Στο μοναστήρι κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, στις 23 Ιουλίου 1948 διεξήχθη μάχη μεταξύ των δυνάμεων του Εθνικού Στρατού που χρησιμοποιούσε τον χώρο αυτόν ως καταφύγιο, και των δυνάμεων Δημοκρατικού Στρατού. Στη μάχη αυτή η οποία κράτησε περισσότερο από οχτώ ώρες τελικά υποχώρησαν οι αντάρτες έχοντας χάσει 68 άνδρες, ενώ οι απώλειες του Εθνικού Στρατού ήταν 11 άνδρες, οι οποίοι και έχουν ταφεί σε ένα μικρό κοιμητήριο στην βορειοανατολική πλευρά της Μονής.
πηγή: wikipedia